tràba , nf: trava Definitzione
genia de trobea chi si ponet a is peis de ananti (in cambúcios) de un'animale mannu: est fata cun pagas lórigas de cadena in mesu e duas lórigas mannas (genia de grigliones, una a cada cambúciu) chi si serrant e aperint a crae (gardu, materatzu): po su prus si narat pl.; in cobertantza, impedimentu mannu chi no lassat camminare o fàere comente si bolet
Sinònimos e contràrios
atravu,
iférias
Frases
mòvedi tandho, chi arrivada est s'ora de truncare sa trava! ◊ già chi no cheres gropera e ne trava e ne trobea, cherzo ischire it'est s'idea chi ti portat custa sera! (G.Budroni)
Ètimu
ctl., spn.
traba
Tradutziones
Frantzesu
entrave
Ingresu
iron hobble
Ispagnolu
traba
Italianu
pastóia di fèrro
Tedescu
eiserne Fessel.